
Tapi sebentar, coba kita dengar apa sesungguhnya yang terjadi.
“Apa nggak bisa dicari solusi lain?” tanyaku
“Nggak ada….wis kasep” Katanya
“Lha anak-anakmu piye?: Tanyaku lagi
“jare anakku terserah aku…”
“O ngono ta …”
“Sik-talah, kamu cerai apa sudah punya pacar?”
“Belum”
“Punya rumah untuk kamu jujug?”
“Rumah mbakku…”
"Walah, senengane kok ngrepotno wong... mbakyumu ini kan punya keluarga, punya suami, punya anak. Terus mbok ambruki awakmu, anak-anakmu opo ga kojur... iyo nek sedino rong ndino, lah wong gak jelas sampe kapan kamu di sana... masio mbakyu dhewe, tapi dia kan sudah bekeluarga..." kataku ndremimil ceriwis.
“Anak-anakmu piye kuliahe, maeme, uang sakune, bukune, njajane, terus kalo pingin nonton, jalan-jalan ke mall…” kataku melanjutkan petuah dengan sok.
Dia diam saja.
“Opo syarate..”
”kamu harus sudah punya cadangan…punya pacar, calon pengganti suami. Awakmu ki wis tuwir, jadi ojok sembarangan cerai kalau gak punya pacar…”
“Ngaco kamu..”
“Lho iki realistis, kamu harus cari duda uzur tapi kaya raya… kalu bisa yang mau mati sisan..”
“Hahaha.. entut koen ..” dia tertawa ngakak
“Adem aku ngobrol sama kamu…” katanya
:Dasar emang aku iki es…”
“Terus piye iki…?”Tanyanya lagi
“Yo wis, kalau awakmu ga nduwe pacar yang kayak tak sebutkan tadi, yo ga usah cerai… tak kandani yo, cerai iku gak enak, gak onok sing diajak tukaran…”
“Hahahaha… edan koen…” dia tertawa keras
“Yo wis aku tak nuruti karepmu, tapi aku isin wong klambiku wis tak lempiti, tempat tidurku ya wis tak jual…”
“Gampang,, klambi dilebokno maneh nang lemari… isin-mu dibuang wong karo bojone kok isin… terus tempat tidur, beneran dibuang mulai nanti malam tidurnya seranjang, tidak pisah lagi…”
“Emoh pur, isin aku… aku yo wis gak tau, wis males…”
”Alaaa…. Guayamu… ngene tak kandani, bojomu nanti kalau datang bilang begini : Halo suamiku capek ya… suamiku suamiku, maafin aku ya… kok ada ya suami yang baik begini… terus tuh dipijeti pundaknya, dicium, dipeluk…”
“Hahaha…. Awakmu iku isok ae,,, Emoh .. nanti aku ditolak…isin aku”
“Soal ditolak iku urusan belakang…. Gak usah dipikir, wong belum usaha kok… kalo ditolak, kekep dari belakang, dekap erat dari belakang…” kataku sok meyakinkan.
“Ngono tah …” katanya blo’on
“yo wis ngene ae, aku boleh telepon bojomu…? “
“Yo…”
” Gak opo, yakin? Nanti kamu diseneni, terus nama binatang sak afrika muncul kabeh piye…?
“Hahahaha… wis gak opo njajal telponen” katanya seraya memberi nomor hp suaminya.
Jadinya saat itu juga aku telepon suaminya. Berhubung aku sudah lama kenal dia, karena kami sama-sama satu kampus, maka aku tidak canggung lagi bicara dengannya.
“Mas, piye bojomu kok curhat nang aku…”
“Alaaa.. ancen dekne iki egois gak kenek dikandani..”
“Lha egois piye, areke lho sayang nemen sama suaminya ini…”
”Hahaha…. ‘
“Sik tak tanya, sampeyan sajane sayang nggak karo bojone..”
”Lha pertanyaanne telat… wong wis duapuluh tahun kumpul kok ditanya…”
“Bojomu lho arep nyayang sampeyan isin, gak wani jarene wedi ditolak”
”Iyo ta..”
”Yo, malah tak sarankan kalo ditolak kekepen dari belakang ae…”
“Sampeyan ngawur… wis ndang muleh kono…”
“Iyo wis… suwun gelem telepon”
Lantas aku telepon balik ke sahabatku, laporan.
“Piye tanggapan bojoku..?” tanyanya
“Eitt… aku jadi penghubung dadakno… heheheh…” kataku tertawa.
“Yo wis, siap-siap ae nyambut dia, sekarang mandi, wangi dan dikekep…”lanjutku
“Iyo ta .. gelem ta…”
”Halahhh kok tanya segala,…. “
“Nanti kalo dia gak mau piye…”
“Sawaten sepatu…”kataku ngawur
“Hahaha…. Koen iku mesti…yo wis aku tak bertahan ae yo, sakno anak-anakku”
“Yo ngono pinter… ndonyo iki wis akeh wong susah, ojok mbok tambahi maneh, ngelu ndasku engko akeh sing konsultasi….”
“Hahaha…. Koen iku ancen enak diajak konsul”
”Wis ojok ngeyek barang…gratis soale. Koen iku ojok gaya, nek mbiyen isok bertahan, isok sabar, saiki yo kudu nemen sabare , kudu nemen kuate… “
“tapi nek dekne gak berubah..?
“Yo awakmu iki ojok njaluk dekne berubah, cetak-ane wis ngono, merk-e ngono, ukir-ukirane ngono opo maneh sing dirubah, kuwi wis paten ora iso dirubah…ojok ngenyek gaweane Gusti Allah…” kataku sok.
“Terus aku bertahan ae yo…”

“Hahaha…. Koen iku ancen sahabatku sing jempol..” serunya ngakak
“Yo wis aku gak sido cerai…” serunya.